سیارک ریوگو دارای دانه های غبار پیرتر از خورشید است
نویسنده: پل ام. ساتر
در سال 2018 آژانس فضایی ژاپن ماموریت Hayabusa2 را به سیارک ریوگو فرستاد، به عنوان بخشی از این ماموریت، فضاپیما مواد را از سطح سیارک منفجر کرد، آن را در یک بطری گذاشت و به زمین فرستاد. دو سال بعد آن نمونه در بیابان های غربی استرالیا فرود آمد.
28 اکتبر 2022
این بازیابی حاوی بکرترین نمونه از یک سیارک غنی از کربن است که تاکنون به دست آمده است. بلافاصله دانشمندان شروع به مطالعه این ماده کردند و از سرنخ های شیمیایی آن برای کمک به درک تاریخچه منظومه شمسی استفاده کردند. و اکنون نتایج اولیه در دست است، و به نظر می رسد ریوگو ممکن است از خود خورشید پیرتر باشد.
اولین سرنخ این است که ریوگو بسیار غنی از کربن و مواد آلی است که به نظر می رسد هرگز در معرض دمای بالا قرار نگرفته اند. این بدان معناست که ریوگو در ابتدا باید در حومه منظومه شمسی، حداقل فراتر از مدار مشتری، شکل گرفته باشد. هر چه نزدیکتر بود و خورشید جوان ما تا حدی آن را ذوب می کرد و ترکیب شیمیایی آن را تغییر می داد.
سرنخ دوم این است که بسیاری از مواد شیمیایی موجود در ریوگو دارای آب هستند، به این معنی که این سیارک زمانی یخ آب زیادی در ترکیب خود داشت. مجدداً، اگر ریوگو خیلی نزدیک به خورشید تشکیل می شد، یخ بخار می شد و آبی برای یافتن راه خود به ترکیبات شیمیایی مختلف جالب باقی نمی ماند.
در حالی که ستاره‌شناسان مدت‌ها گمان می‌کردند که سیارک‌هایی مانند ریوگو در فاصله‌ای دور از خورشید تشکیل شده‌اند، تاکنون هیچ راهی برای اثبات آن وجود نداشت، زیرا هر ماده سیارکی که مطالعه می‌کردیم ابتدا باید با سرعت ده‌ها هزار مایل در ساعت در جو ما فرو می‌رفت. این فرآیند آنقدر سیارک ها را تغییر می دهد که تشخیص اینکه سیارک در ابتدا چگونه بوده است دشوار است. اما با Ryugu، ما در نهایت به یک نمونه تمیز دست یافتیم.
همه اینها به این معنی است که ریوگو و سیارک‌های غنی از کربن مانند آن، از قرص چرخان موادی که خورشید را احاطه کرده بود، قبل از اینکه خورشید واکنش‌های همجوشی را مشتعل کند و تبدیل به یک ستاره شود، تشکیل شده‌اند. در واقع، ریوگو احتمالاً قبل از شکل گیری خود سیارات است. اما اندکی پس از تشکیل، یک ضربه گرانشی از مشتری یا زحل دریافت کرد که آن را و همه دوستانش به کمربند سیارکی فرستاد، جایی که میلیاردها سال در آن باقی مانده است.
به همین دلیل است که ستاره شناسان علاقه زیادی به این نوع سیارک ها دارند. آنها کپسول های زمان هستند و به ما پنجره ای می دهند تا ببینیم منظومه شمسی قبل از تبدیل شدن به منظومه شمسی چگونه بوده است